نسل جدید خودروهای تندرو ساخته شد این خودرو که نتیجه کنسرسیوم چندین شرکت و دانشگاه انگلیسی است می تواند در مدت تنها 7 ثانیه از وضعیت توقف به سرعت 60 مایل بر ساعت برسد.

محققان خودروی تندرو مبتنی بر استانداردهای زیست محیطی ساخته اند که تا100 مایل بر ساعت سرعت دارد. به گزارش مهر، این خودروی منحصر بفرد که نسل جدیدی از خودروهای تندرو محسوب می شود به زودی در نمایشگاه خودرویی ژنو رونمایی خواهد شد. این خودرو که Lifecar (خودروی زندگی) نام دارد با استفاده از سوخت هیدروژن کار کرده و در عین حال که سر و صدای کمی تولید می کند، تنها بخار آب روانه محیط اطراف می کند. در این مدل بسیار سبک از سلولهای سوختی و یک سیستم ذخیره سازی انرژی استفاده شده است که با استفاده از آن خودرو می تواند به ازای مصرف هر مخزن هیدروژن که بالغ بر 400 کیلوگرم سوخت در آن وجود دارد تا 250 مایل حرکت کند. این خودرو که نتیجه کنسرسیوم چندین شرکت و دانشگاه انگلیسی است می تواند در مدت تنها 7 ثانیه از وضعیت توقف به سرعت 60 مایل بر ساعت برسد. البته این آمار و ارقام فعلا به صورت نظری ارائه شده اند و دانشمندان در نظر دارند تا درستی آنها را در جریان آزمایشات واقعی ارزیابی کنند. بر اساس برنامه ریزیهای صورت گرفته قرار است پس از پایان نمایشگاه خودرویی ژنو این آزمایشات انجام شود. این خودرو در قالب پروژه ای 9/1 میلیون پوندی و در مدت نزدیک به سه سال ساخته شده است. سلولهای سوختی به کار رفته در این خودرو حدود 22 کیلووات الکتریسیته تولید می کنند که یک پنجم الکتریسیته تولید شده در موتورهای احتراقی رایج است. با این حال تمامی نیازهای برقی این خودرو با استفاده از همین حجم الکتریسیته تامین می شود. محققان این پروژه برای اینکه محصولی سبک و البته مقاوم ارائه کنند شاسی این خودرو را از آلومینیوم و سازه داخلی آن از جمله صندلی ها را نیز از چوب ساخته اند. در این خودرو اثری از فناوریهایی نظیر باندهای صوتی، کیسه هوا و سایر تزئینات رایج دیده نمی شود تا هدف تعیین شده از جمله رساندن وزن خودرو به زیر 700 کیلوگرم تحقق یابد.  

این ماشین سرآغاز تولید ماشین های چندین نسل بعد خواهد بود. همانطور که متوجه شدید باشید این ماشین با سیستم الکترومغناطیس کار می کند و برای جاده های چندین سال اینده ساخته شده است. این ماشین یک موتور 1.5MW الکترومغناطیسی دارد. البته در مورد این ماشین اطلاعات زیادی در دسترس نیست و باید منتظر آن بمانیم.

خودروهای مسابقه‌ای معمولا دارای سرعت بسیار بالا و قدرت‌های زیادی هستند. این سرعت و قدرت نیاز به یک بدنه بسیار محکم و در عین حال سبک دارد.

آئودی همیشه خودروهای بسیار عالی در سطح بین المللی تولید کرده است، اما این شرکت در سری مسابقات اتومبیلرانی تا به حال نتوانسته است مقام های زیادی را کسب کند و به همین علت به تازگی طرح هایی برای خودروهای مسابقه ای ارائه کرده است.

آئودی «الیت» طرحی است که به تازگی ارائه شده است تا کمبود خودروهای مسابقه‌ای را برای این شرکت بر طرف کند. طراح این خودرو که شخصی به نام "اریک لئونگ" است در عرصه طراحی خودرو به عنوان یکی از بزرگترین‌ها شناخته می‌شود.

این خودرو دارای ویژگی‌های بسیار زیادی است که البته برخی از آنها به علت نوآوری خاصی که دارد بیش از باقی نکات به چشم می آیند. برای مثال این خودرو دارای یک سیستم پیچیده فتوسنتز مصنوعی برای قسمت سوختش است.

در میان تمام ویزگی هایی که این خودرو دارد سیستم کنترل این خودرو دارای یک نوآوری بسیار زیبا و خلاقانه‌ای است که می‌توان آن را از جمله بهترین طرح‌ها دانست.

این خودرو به جای آنکه با فرمان کنترل شود دارای مکانیزمی برای کنترل خودرو با کل بدن است. راننده دست هایش را در داخل دو دستگاه قرار می‌دهد و به کمک آن‌ها می‌تواند حرکت عقب ، جلو و چرخش خودرو را کنترل کند. این حالت به راننده توانایی مانور بسیار بالای می‌دهد.

"لئونگ" همچنان در حال کار بر روی این سیستم کنترل خودرو است و همچنان برای بهبود بخشیدن آن مشکلاتی را در مقابل خودش می‌بیند. برای اینکه از این سیستم بتوان استفاده کرد باید لباس مخصوصی را نیز به تن کرد.

بیشتر مردم در هنگام انتخاب خودرو سوای جنبه های فنی به ظاهر خارجی و داخلی خودرو نیز دقت می کنند... روزگارنو: بیشتر مردم در هنگام انتخاب خودرو سوای جنبه های فنی به ظاهر خارجی و داخلی خودرو نیز دقت می کنند. مسئله طراحی داخلی در دنیای امروز که خودروها از تنوع فراوانی برخوردار شده اند اهمیت دوچندان پیدا کرده است.
در حالی که ظاهر داخلی ماشین از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است کارخانه های متفاوتی در طول تاریخ ماشین هایی را تولید کرده اند که کاملا از این لحاظ عجیب بوده اند. در این مطلب به این ماشین های بسیار عجیب از حیث طراحی داخلی اشاره می کنیم.
مازراتی بومرنگ

یکی از بزرگترین شرکت های خودرو سازی که این روزها بسیاری خودروهایش را به نوان زیباترین ماشین ها قبول دارند در سال 1972 طرحی با نام بومرنگ تولید کرد که کاملا متفاوت با طرح های امروزی اش بود. این ماشین دارای یک فرمان بسیار بزرگ تر از حد طبیعی بود و داخل آن شما می توانستید تمام کلیدهای مربوط به تنظیمات را پیدا کنید. این ماشین می توانست به سقف سرعت 300 کیلومتر بر ساعت برسد.
سیتروئن زنیا

شرکت سیتروئن را با خودروهایی نظیر زانتیا در ایران می شناسید. در سال 1981 طرحی به عنوان مدل زنیا در این شرکت ساخته شد که بسیار عجیب بود. در قسمت فرمان این ماشین دکمه های بسیار زیادی وجود داشت و بیشتر به شکل یک تلفن بود تا خودرو. این طرح هیچگاه به تولید انبوه نرسید و سیتروئن همیشه از آن به عنوان یکی از بدترین طرح هایش یاد می کند.
پونتیاک بانشه

کارخانه امریکایی پونتیاک طرحی مفهمومی و تخیلی برای یکی از خودروهایش ارائه کرد. در این طرح که به بانشه معروف است، خودرو کاملا برای نسل های اینده طراحی شده بود. طراحی داخلی به سبک اینده ولی امکانات داخلی آن بسیار قدیمی بودند. این طرح در سال 1988 ارائه شد.
هوندا سیویک

خودروهایی با این نام را شاید در سال های گذشته در ایران دیده باشید اما این مدل که در سال 2003 طراحی شد با همه آن ها فرق دارد. هوندا در آن سال طرحی بسیار پیچیده ارائه کرد. این طرح بیش از نیم میلیون دلار برای هوندا خرج داشت. در این خودرو، شما 5 صفحه نمایشگر اطلاعات می بینید و اکثر تکنولوزی های روز دنیا در آن استفاده شده بود.
پاگونی هایورا

بیشتر این خودروها طرح هایی اجرا نشده و مربوط به قرن 20 است اما طراحی خودروهای عجیب در قرن حاضر شاید واقعا غیر معقول باشد اما پاگونی این کار را انجام داده است. در سال 2011 پاگونی مدل هایورا را وارد بازار کرد. طراحی قسمت جلو داشبورد این ماشین به اندازه ای عجیب و پیچیده است که حتی برخی طراحان آن نیز برخی از کلید های آن را نمی شناختند. این ماشین قیمتی بالای یک میلیون دلار دارد.

والپیپرهایی جذاب از ماشین های اسپرت جدید

عکس های زیبا از بهترین ماشین های سال  با کیفیت بالا برای دیدن تصاویر به ادامه ی مطلب بروید

در صورتی که درطراحی ، ساخت و  انتخاب رینگ چرخ آلومینیومی خودرو نکات فنی و استاندارد های مربوطه رعایت گردد رینگ چرخ آلومینیومی دارای مزایای ذیل می باشد

 1. استحکام بالاتر:

با توجه به فرآیند تولید رینگ چرخ آلومینومی خودرو (ریخته گری و ماشین کاری)  طراح با استفاده از تکنولوژی CAD/CAM و شبیه سازی تنشهای وارده به رینگ ، توانایی طراحی بهینه کلیه قسمتهای رینگ را دارد ، که این امر سبب استحکام و مقاومت بیشتر رینگهای آلومینومی در برابر اعوجاج می گردد.

 2. افزایش شتاب ،کارایی بهتر سیستم ترمز و کاهش مصرف سوخت:

استفاده از تکنولوژی CAD/CAM در طراحی رینگ چرخ آلومینیومی خودرو و همچنین استفاده از متریال مناسب و بهره گیری از فرآیند عملیات حرارتی باعث وزن رینگ آلومینیومی نسبت به نمونه فولادی می گردد ، که این امر به علت اینرسی دورانی رینگ چرخ به عنوان تنها قطعه متحرک در بدنه خودرو ، موجب تاثیر تصاعدی این کاهش وزن ،  بر کاهش چشم گیر مصرف سوخت،افزایش شتاب همپچنین بهبود عملکرد سیستم ترمز خودرو می گردد.هر چه جسم دوار ، سنگین تر و دارای قطر بیشتری باشد انرژی بیشتری برای شتاب دادن به آن لازم است. لذا در هنگام انتخاب رینگ برای خودرو بایستی به استانداردی که خودروساز جهت قطر رینگ و لاستیک ، پیشنهاد نموده توجه گردد . در صورت استفاده از رینگ و لاستیک در ابعاد غیر اصولی علاوه بر افزایش مصرف سوخت خودرو آسیب های جدی به زیروبند خودرو وارد می گردد.

 3. فرمان پذیری بهتر خودرو :

تمامی وزن یک خودرو به جز رینگ و لاستیک توسط  کمک فنرهای  خودرو ساپورت می شوند. هر چقدر وزن قسمتهایی که توسط کمک فنرها ساپورت نمی گردند کاهش یابد ،  فرمان پذیری خودروبهتر می گردد. همانگونه که در تصویر نشان داده شده است زمانی که ضربه ای از جاده به لاستیک وارد می شود رینگ و لاستیک سبکتر با شتاب بیشتری رو به بالا و پایین حرکت می نماید (a=f/m) و این امر سبب فرمان پذیری بهتر خودرو خواهد شد .

4. افزایش عمر لاستیک، لنت ترمز و دیسک:

 به دلیل ضریب انتقال حرارت بیشتر آلومینیوم و نیز توزیع یکنواخت آن در رینگ ، لاستیک ، لنت ترمز و دیسکی که بر روی رینگ چرخ آلومینیومی بسته شده است بطور تقریبی 10 درصد خنک تر از  رینگ فولادی است این امر بویژه در سرعتهای بالاتر محسوس تر  و در نتیجه عمر لاستیک ، لنت ترمز و دیسک هنگام استفاده از رینگ آلومینیومی به مراتب بیشتر می باشد.

5. مقاومت به خوردگی(زنگ زدن):

 رینگ آلومینیومی در مقایسه با رینگ فولادی از مقاومت به خوردگی بسیار بالایی برخوردار می باشد ، بطوری که در صورت از بین رفتن قسمتی از رنگ در رینگهای فولادی ، این نوع رینگ بشدت در معرض زنگ زدن و پوسیدگی می باشد در حالی که این امر در مورد رینگهای آلومینیومی هرگز اتفاق نمی افتد.

6. افزایش زیبایی خودرو

 تنوع در ظاهر محصولات به دلیل فرآیند تولید همچنین تنوع پوششهای ایجاد شده باعث تامین  صلایق مختلف مصرف کنندگان می گردد .

10 طرح افسانه‌ای در صنعت خودروسازی جهان

خودرو- همشهری‌آنلاین:
طرح‌های اولیه خودرو پدیده‌هایی فراتر از پرواز تخیلات از ذهن طراح بلندپرواز خودروها است

این طرح‌ها شیوه‌هایی مناسب برای آزمودن واکنش اجتماع نسبت به ظاهری جدید است قبل از اینکه طرح به مرحله تولید، موفقیت یا شکست برسد.

به گزارش مهر، طرح اولیه خودروها فرصت ریسک کردن را برای مالکان شرکت‌های خودروسازی بدون تحت الشعاع قرار دادن آینده شرکت‌های خود به وجود خواهد آورد. در عین حال از چنین ریسک‌هایی است که اکتشافات خیره کننده و یا افتضاحات جبران‌ناپذیر در صنعت خودروسازی به وجود می‌آیند. در ادامه گزارشی از نشریه پاپیولار ساینس که در آن به 10 نمونه این طرح‌ها اشاره شده است ارائه می‌شود.

Audi Avus: رونمایی از این خودرو در سال 1991 در نمایشگاه اتومبیل توکیو شگفتی همه را برانگیخت. با وجود موفقیت زیادی که این خودرو در دهه گذشته در مسابقات رالی به دست آورده است، آئودی خودرویی نبود که مردم آن را قادر به تبدیل شدن به یک ابرخودرو بدانند. 15 سال بعد آئودی به عنوان برنده رقابت R8 به یکی از طلایه‌داران تولید یکی از گرانقیمت‌ترین برندهای آلمان تبدیل شد و نه تنها ساختار Avus را در ساخت ابرخودروها به کار گرفت بلکه با کمک آن تعداد زیادی خودروهای خانوادگی نیز تولید کرد.

Lincoln Futura: سقف دو گانه حباب مانند این خودرو شباهت زیادی به سفینه‌های فضایی دارد. این طرح قبل از اینکه برای اولین بار در سینما و یکی از بخش‌های فیلم بت من مورد استفاده قرار گیرد. در دوران طراحی خودروهای فضایی در سال 1955 ظهور کرد. در این سال Futura به شیوه دستی و با قیمتی برابر 250 هزار دلار در ایتالیا ساخته شد.

Mazda Furai: آیا می‌دانستید بیشتر خودروهای مسابقه در آمریکا مزدا هستند؟ توضیحی قابل قبول برای طراحی چنین مدلی که علاوه بر افزودن نمونه‌ای جدید به میراث خودروهای مسابقه‌ای این شرکت به پیشبرد صنعت طراحی خودرو نیز کمک بزرگی کرده است.

Saab Aero-X: این خودرو با هدف شکستن رکورد سرعت 249 کیلومتر بر ساعت با کمک سوخت اتانول طراحی شده است. این طرح توجه صنعت خودروی جهان را به خود جلب کرد اما در سال 2006 با شکست مواجه شد.

BMW Vision Efficient Dynamics: این شرکت بزرگ خودروسازی پس از سال‌ها انتظار و اشتیاق برای دیدن اثر جدید کریس بنگل مدیر بخش طراحی این شرکت در نهایت طرح خودروی Efficient Dynamics را رونمایی کرد. این شرکت علاوه بر طرح‌های قدیمی و نازیبا، موتورهای V8 و V12 خود را که به یکی از دلایل شهرتش تبدیل شده بود، کنار گذاشت و در طرح جدید خود موتوری دیزلی - الکتریکی استفاده کرد تا به این شکل به اندازه‌ای در صرفه‌جویی در مصرف سوخت کمک کرده باشد.

Gina BMW: در روی دیگر سکه شرکت BMW مشاهده طرحی به نام Gina که کریس بنگل خالق آن بود بیشتر به یک شوخی شباهت داشت.  بر اساس این طرح خودروی Gina از لایه‌ای از پارچه‌ای فلزی پوشیده شده بود که بر روی اسکلت‌بندی از کابل‌ها قرار گرفته است. این کابل‌ها قابلیت حرکت کردن داشته و پوشش فلزی نیز از قابلیت انعطاف‌پذیری برخوردار بود و از این رو می‌توانست به صورت مداوم ظاهر خودرو را تغییر داده و بخش‌های مکانیکی آن را نمایش دهد.

Aurora Safety Car: این خودرو که توسط یک کشیش طراحی شده و بودجه آن توسط اعضای کلیسای وی تامین شده است، یکی از زشت‌ترین خودروهایی است که تا به حال در تاریخ ساخته شده است. با این حال ظاهر نازیبای این خودرو از روی عمد به این شکل درآمده است، سپر جلوی این خودرو از ماده‌ای انباشته شده بود تا بتواند انرژی ناشی از برخوردها را به خوبی جذب کند. همچنین دلیل مقعر بودن بخش جلوی خودرو کمک به جلوگیری از مصدومیت افرادی بوده است که با خودرو تصادف می کنند. در عین حال شیشه‌های جلوی خودرو نیز به منظور جلوگیری از برخورد سر سرنشینان آن در هنگام تصادف به این شکل طراحی شده است.

Ford Nucleon: در سال 1958 صنعت خودرو با پتانسیل قدرتمندی برای پیشرفت و شکوفایی همراه شد و توانست علاوه بر توسعه جاده ها و بزرگراه ها، فرهنگ مصرف گرایی را خلق کند. در این زمان بود که فکر تولید خودرویی که از انرژی هسته‌ای برای تامین سوخت خود استفاده کند، منجر به تولید خودروی Nucleon شد. سطحی بزرگ از بخش پشتی این خودرو به قرار گرفتن رآکتوری سنگین تعلق گرفت و اتاقک راننده نیز به منظور ممانعت از برخورد تشعشعات مضر، در دورترین فاصله ممکن طراحی شد. اما در نهایت دلیلی برای راندن چنین خودروی خطرسازی در میان دیگر خودروهای یک بزرگراه پیدا نشد.

Lanica Stratos Zero: به دلیل طراحی غریب این خودرو، راننده باید از پنجره شیشه‌ای سقف وارد خودرو شده و در هنگام رانندگی برای میزان شدن زاویه دید، تقریبا بر کف خودرو دراز بکشد. این خودرو الهام بخش چندین دهه تولید خودروهای مسابقه بوده است.

Cadillac Sixteen: قرار بود این طرح زیبا که معمولا جمله چرا آن را نساختند را به همراه خود دارد، بازگشت پرشکوهی برای خودروی کادیلاک به شمار رود. موتور 16 سیلندری این خودرو می‌توانست آن را به یکی از پرسرعت‌ترین و گران قیمت‌ترین خودروهای جهان تبدیل کند. با این حال مشکلات مالی که در سال 2003 برای شرکت جنرال موتورز به وجود آمد، مانع از ساخته شدن این کادیلاک شد. گفته می‌شد موتور این خودرو توانایی تولید هزار اسب بخار را داشته و قادر بود 12 سیلندر خود را در هنگام رانندگی عادی خاموش کند

ون‌ها از کجا آمدند؟  

دنیای خودرو:  اولین نسل ون‌های آمریکایی در دهه 1960 ساخته شدند که ون‌هایی جمع‌و‌جور  بودند و از نظر اندازه کمی بزرگ‌تر از اتوبوس‌های ساخته شرکت فولکس‌واگن بودند. اولین نمونه ون‌های شورولت کورویر موتور هوا خنک‌ داشتند که در ‌قسمت عقب تعبیه شده بود. قسمت جلویی ون‌های فورد فالکون تخت بود و موتور بین صندلی‌های عقب قرار داشت. دوج A-100 نیز طراحی مشابه داشت و روی پلت‌فورم «دارت» ساخته شده بود و موتور خورجینی 8 سیلندر داشت. ون‌های ساخت شورولت نیز تغییر شکل داده و شبیه به مدل ون‌های دوج شدند. ون‌های ساخت شرکت‌های فورد، دوج و شورولت کورویر به عنوان وانت پیک‌آپ هم تولید شدند.

شرکت فورد در ساخت ون‌های بزرگ خود خلاقیت به خرج داده و موتور را کمی جلو کشید و آن را در زیر یک کاپوت کوتاه جاسازی کرد و از قطعات و چراغ عقب وانت پیک‌آپ در طراحی جدید خود استفاده کرد. با این نوآوری فورد، ون «استاندارد» یا «بزرگ» پدید آمد.
به مرور زمان تغییرات دیگری در طراحی این ون‌های بزرگ صورت گرفت که از جمله می‌توان به بلندتر‌شدن و صاف‌شدن قسمت جلویی این ون‌ها اشاره کرد که در نهایت ظاهری موجه‌تر و زیباتر به این ماشین‌ها می‌داد. دوج اسپورتمن برای ساختن یک ون مسافربری با ظرفیت حمل 15 مسافر به فاصله بلند بین چرخ‌های عقب و جلو مدل قدیمی کمی اضافه کرد. این نمونه ون را به عنوان مدلی که هم قابلیت جابه‌جا‌کردن مسافر را دارند و هم برای حمل بار ‌‌به کار می‌روند به بازار عرضه شد. کارخانجات با ایجاد اندک تغییری‌ در این ون‌ها‌ی شاسی بلند از آنها ون‌های صندوق‌دار، آمبولانس‌ها، اتومبیل کمپینگ و دیگر انواع خودروها ساختند.
د‌ر دهه 1970 ترانه‌هایی چون «‍Chevy Van» و اسامی مستعاری چون« Sin Bin» (در‌هاکی به معنای اخراج موقت بازیکن است) به  بخشی جدانشدنی از فرهنگ دارندگان این نوع ون‌ها تبدیل شد که آنها را تغییرشکل می‌دادند و به شکل اتاق خواب متحرک در‌می‌آوردند. ون‌های کانورشن بیشتر از سایر ون‌ها خریداران را به سوی خود جلب می‌کرد. شرکت دوج‌، که اکنون بخشی از شرکت کرایسلر شده است، از سال 2002 به بعد ساختن ون‌های قدیمی خود را کنار گذاشت و به جای آن به تولید مدل جدیدی به نام دوج اسپرینتر مشغول شد؛ بدنه این مدل تازه باریکتر از مدل قبل بود و سوخت کم‌تری مصرف می کردو به همین دلیل بسیار به صرفه‌تر بود. نمونه اصلی ون‌های اسپرینتر از سایر ون‌ها بلندتر است و حالت آیرودینامیکی بدنه در قسمت جلویی آن بیشتر است. هدف از ساختن چنین ون‌هایی در وهله اول حمل بار بوده است.